dogu masali

17/12/2006
Doha-Katar

Insanlar birbirlerinin hayatlarina dokundukca hayat guzellesecek…
Karmaya,ilahi adalete inanmamak icin cevremizde olup bitenlere ve yasadiklarimiza duyularimizi kapatmis yada korlesmis olmamiz gerekiyor.
Hayat bana guzel tesadufler getirmeye devam ediyor.
Dusunce gucum oylesine yogun ki dusundugum onume geliyor sanki..bazen kucucuk bir detay yada kocaman bir degisim…

Beynimizde “resimlemekten”,hayal kurmaktan doguyor hersey…
Zaman-mekan-insan akisin icine girdiyse “o sey” –artik her ne istediysek-oluyor…

Buna ister kismet diyelim,ister dusunce gucu…bir guce,evrendeki bu inanilmaz enerjiye inanan herkes ortak bir noktada:iste “burada” bulusuyor…

Insan isterse ruh yoldaslarini bile hayatina cekebiliyor…kucuk kivilcimlar cakiyor bazen sanki havada,iste o an bir soz soyleniyor,bir sey ortaya cikiveriyor,bir haber geliyor…yada bekledigin “isaret”…

Yol arkadaslarimdan Deniz,birseyi cok istemenin o seyi” hayatina getirdigini bir kez daha hatirlatti…

Duyulari,duygulari,hayalgucleri,sezgileri acik,dunyayi kavramaya calisan,dunyayla yogrulan,yargilamayan ve motive eden insanlara ihtiyacimiz var hayatta…Deniz iste bu insanlardan biri…

Ve biz,3 sene 4 ay sonra,Turkiye disinda hayatlarimiz bambaska yerlerde akip gidedursun hayattan bir 3 gun caldik coskuyla…
Hic aklimiza gelmeyecek bir “col sehrinde”,hayatlarimiza bir “ara”verip,o “ara”da cok cene calip,cok eglenip,bize ait olmayan ama bir yandan da kendimizi ait hissettigimiz “o yerde”,bir dogu masalinin icinden gectik…

Sehir icimize,biz sehire isledik…